لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رودکی_دیوانابیات پراکنده
شمارهٔ 61 : تا زنده‌ام مرا نیست جز مدح تو دگر کار
شمارهٔ 62 : گزیده چهار توست، بدو در جهانهان
شمارهٔ 63 : چنان بار برآورد به خویشتن
شمارهٔ 64 : فاخته بر سرو شاهرود بر آورد
شمارهٔ 65 : علم ابر و تندر بود کوس او
شمارهٔ 66 : چون لطیف آید به گاه نوبهار
شمارهٔ 67 : به حق آن خم زلف ، بسان منقار باز
شمارهٔ 68 : در عمل تا دیر بازی و درازی ممکنست
شمارهٔ 69 : تازیان دوان همی آید
شمارهٔ 70 : چون سپرم نه میان بزم به نوروز
شمارهٔ 71 : نهاد روی به حضرت، چنان که روبه پیر
شمارهٔ 72 : حسودانت را داده بهرام نحس
شمارهٔ 73 : بت، اگرچه لطیف دارد نقش
شمارهٔ 74 : از چه توبه نکند خواجه؟ که هر کجا که بود
شمارهٔ 75 : تو چگونه جهی؟ که دست اجل
شمارهٔ 76 : بر هبک نهاده جام باده
شمارهٔ 77 : همی تا قطب با حورست زیر گنبد اخضر
شمارهٔ 78 : بسا کسا! که جوین نان همی نیابد سیر
شمارهٔ 79 : بانگ کردمت، ای فغ سیمین
شمارهٔ 80 : ای دریغا! که مورد زار مرا
شمارهٔ 81 : هر کو برود راست نشستست به شادی
شمارهٔ 82 : چون جامهٔ اشن به تن اندر کند کسی
شمارهٔ 83 : آه! ازین جور بد زمانهٔ شوم
شمارهٔ 84 : با دو سه بوسه رها کن این دل از درد خناک
شمارهٔ 85 : کافور تو با کوس شد و مشک همه ناک
شمارهٔ 86 : بس عزیزم، بس گرامی، شاد باش
شمارهٔ 87 : یک به یک از در درآمد آن نگار
شمارهٔ 88 : خشک کلب سگ و بتفوز سگ
شمارهٔ 89 : چو هامون دشمنانت پست بادند
شمارهٔ 90 : یار بادت توفیق، روزبهی با تو رفیق

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از حشمت اهل جهل به کیوان رسیده‌اند
* جز آه اهل فضل به کیوان نمی‌رسد
شعر کامل
حافظ
* به آن رخسار گندم‌گون جمالت راست بازاری
* که قرص آفتاب آنجا نمی‌ارزد به یک ارزن
شعر کامل
محتشم کاشانی
* جهان سر به سر عبرت و حکمت‌ست
* چرا زو همه بهر من غفلت‌ست
شعر کامل
فردوسی