لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عبید زاکانی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : هرکس که سر زلف تو آورد بدست
رباعی شمارهٔ 2 : تا مهر توام در دل شوریده نشست
رباعی شمارهٔ 3 : ای مقصد خورشید پرستان رویت
رباعی شمارهٔ 4 : گفتم عقلم گفت که حیران منست
رباعی شمارهٔ 5 : دوران بقا بی‌می و ساقی حشواست
رباعی شمارهٔ 6 : دنیا نه مقام ماست نه جای نشست
رباعی شمارهٔ 7 : امشب من و چنگیی و معشوقهٔ چست
رباعی شمارهٔ 8 : میکوش که تا ز اهل نظر خوانندت
رباعی شمارهٔ 9 : هرچند که درد دل هر خسته بسیست
رباعی شمارهٔ 10 : گل کز رخ او خجل فرو میماند
رباعی شمارهٔ 11 : این شمع که شب در انجمن می‌خندد
رباعی شمارهٔ 12 : هر چند بهشت صد کرامت دارد
رباعی شمارهٔ 13 : تا یار برفت صبر از من برمید
رباعی شمارهٔ 14 : ای شعله‌ای از پرتو رویت خورشید
رباعی شمارهٔ 15 : فکری که بر آن طبع روان میگذرد
رباعی شمارهٔ 16 : آن زلف که بر گوشهٔ غلطاق نهاد
رباعی شمارهٔ 17 : درویش که می خورد به میری برسد
رباعی شمارهٔ 18 : من ترک شراب ناب نتوانم کرد
رباعی شمارهٔ 19 : آن خور که ازو قوت روح افزاید
رباعی شمارهٔ 20 : جان قصهٔ آن ماه سخنگو گوید
رباعی شمارهٔ 21 : عشق تو مرا چو خاک ره خواهد کرد
رباعی شمارهٔ 22 : تا ساخته شخص من و پرداخته‌اند
رباعی شمارهٔ 23 : گر وصل تو دست من شیدا گیرد
رباعی شمارهٔ 24 : لب هر که بر آن لعل طربناک نهد
رباعی شمارهٔ 25 : از شدت دست تنگی و محنت برد
رباعی شمارهٔ 26 : زین گونه که این شمع روان می‌سوزد
رباعی شمارهٔ 27 : قومی ز پی مذهب و دین می‌سوزند
رباعی شمارهٔ 28 : دل با رخ دلبری صفائی دارد
رباعی شمارهٔ 29 : وصف لب او سخن چو آغاز کند
رباعی شمارهٔ 30 : دانا ز می و مغانه می نگریزد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چنین گفت بهرام نیکو سخن
* که با مردگان آشنایی مکن
شعر کامل
فردوسی
* نباید روشنی بردن به شب زین پس که بی آتش
* ز لاله دشت پر شمعست و از گل باغ پر شعله
شعر کامل
فرخی سیستانی
* نیستم محتاج کسوت چون فقیران دگر
* همچو به می روید از تن خرقه پشمینه ام
شعر کامل
صائب تبریزی