لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر ششم
شماره 61 - جواب دادن قاضی صوفی را : گفت قاضی گر نبودی امر مر
شماره 62 - حکایت در تقریر آنک صبر در رنج کار سهل‌تر از صبر در فراق یار بود : آن یکی زن شوی خود را گفت هی
شماره 63 - مثل : عارفی پرسید از آن پیر کشیش
شماره 64 - باقی قصهٔ فقیر روزی‌طلب بی‌واسطهٔ کسب : آن یکی بیچارهٔ مفلس ز درد
شماره 65 - قصهٔ آن گنج‌نامه کی پهلوی قبه‌ای روی به قبله کن و تیر در کمان نه بینداز آنجا کی افتد گنجست : دید در خواب او شبی و خواب کو
شماره 66 - تمامی قصهٔ آن فقیر و نشان جای آن گنج : اندر آن رقعه نبشته بود این
شماره 67 - فاش شدن خبر این گنج و رسیدن به گوش پادشاه : پس خبر کردند سلطان را ازین
شماره 68 - نومید شدن آن پادشاه از یافتن آن گنج و ملول شدن او از طلب آن : چونک تعویق آمد اندر عرض و طول
شماره 69 - باز دادن شاه گنج‌نامه را به آن فقیر کی بگیر ما از سر این برخاستیم : چونک رقعهٔ گنج پر آشوب را
شماره 70 - حکایت مرید شیخ حسن خرقانی قدس الله سره : رفت درویشی ز شهر طالقان
شماره 71 - پرسیدن آن وارد از حرم شیخ کی شیخ کجاست کجا جوییم و جواب نافرجام گفتن حرم : اشکش از دیده بجست و گفت او
شماره 72 - جواب گفتن مرید و زجر کردن مرید آن طعانه را از کفر و بیهوده گفتن : بانگ زد بر وی جوان و گفت بس
شماره 73 - واگشتن مرید از وثاق شیخ و پرسیدن از مردم و نشان دادن ایشان کی شیخ به فلان بیشه رفته است : بعد از آن پرسان شد او از هر کسی
شماره 74 - یافتن مرید مراد را و ملاقات او با شیخ نزدیک آن بیشه : اندرین بود او که شیخ نامدار
شماره 75 - حکمت در انی جاعل فی الارض خلیفة : پس خلیفه ساخت صاحب‌سینه‌ای
شماره 76 - معجزهٔ هود علیه‌السلام در تخلص مؤمنان امت به وقت نزول باد : مؤمنان از دست باد ضایره
شماره 77 - رجوع کردن به قصهٔ قبه و گنج : نک خیال آن فقیرم بی‌ریا
شماره 78 - انابت آن طالب گنج به حق تعالی بعد از طلب بسیار و عجز و اضطرار کی ای ولی الاظهار تو کن این پنهان را آشکار : گفت آن درویش ای دانای راز
شماره 79 - آواز دادن هاتف مر طالب گنج را و اعلام کردن از حقیقت اسرار آن : اندرین بود او که الهام آمدش
شماره 80 - حکایت آن سه مسافر مسلمان و ترسا و جهود و آن کی به منزل قوتی یافتند و ترسا و جهود سیر بودند گفتند این قوت را فردا خوریم مسلمان صایم بود گرسنه ماند از آنک مغلوب بود : یک حکایت بشنو اینجا ای پسر
شماره 81 - حکایت اشتر و گاو و قج که در راه بند گیاه یافتند هر یکی می‌گفت من خورم : اشتر و گاو و قجی در پیش راه
شماره 82 - مثل : سوی جامع می‌شد آن یک شهریار
شماره 83 - جواب گفتن مسلمان آنچ دید به یارانش جهود و ترسا و حسرت خوردن ایشان : پس مسلمان گفت ای یاران من
شماره 84 - منادی کردن سید ملک ترمد کی هر کی در سه یا چهار روز به سمرقند رود به فلان مهم خلعت و اسپ و غلام و کنیزک و چندین زر دهم و شنیدن دلقک خبر این منادی در ده و آمدن به اولاقی نزد شاه کی من باری نتوانم رفتن : سید ترمد که آنجا شاه بود
شماره 85 - حکایت تعلق موش با چغز و بستن پای هر دو به رشته‌ای دراز و بر کشیدن زاغ موش را و معلق شدن چغز و نالیدن و پشیمانی او از تعلق با غیر جنس و با جنس خود ناساختن : از قضا موشی و چغزی با وفا
شماره 86 - تدبیر کردن موش به چغز کی من نمی‌توانم بر تو آمدن به وقت حاجت در آب میان ما وصلتی باید کی چون من بر لب جو آیم ترا توانم خبر کردن و تو چون بر سر سوراخ موش‌خانه آیی مرا توانی خبر کردن الی آخره : این سخن پایان ندارد گفت موش
شماره 87 - مبالغه کردن موش در لابه و زاری و وصلت جستن از چغز آبی : گفت کای یار عزیز مهرکار
شماره 88 - لابه کردن موش مر چغز را کی بهانه میندیش و در نسیه مینداز انجاح این حاجت مرا کی فی التاخیر آفات و الصوفی ابن الوقت و ابن دست از دامن پدر باز ندارد و اب مشفق صوفی کی وقتست او را بنگرش به فردا محتاج نگرداند چندانش مستغرق دارد در گلزار سریع الحسابی خویش نه چون عوام منتظر مستقبل نباشد نهری باشد نه دهری کی لا صباح عند الله و لا مساء ماضی و مستقبل و ازل و ابد آنجا نباشد آدم سابق و دجال مسبوق نباشد کی این رسوم در خطهٔ عقل جز وی است و روح حیوانی در عالم لا مکان و لا زمان این رسوم نباشد پس او ابن وقتیست کی لا یفهم منه الا نفی تفرقة الا زمنة چنانک از الله واحد فهم شود نفی دوی نی حقیقت واحدی : صوفیی را گفت خواجهٔ سیم‌پاش
شماره 89 - حکایت شب دزدان کی سلطان محمود شب در میان ایشان افتاد کی من یکی‌ام از شما و بر احوال ایشان مطلع شدن الی آخره : شب چو شه محمود برمی‌گشت فرد
شماره 90 - قصهٔ آنک گاو بحری گوهر کاویان از قعر دریا بر آورد شب بر ساحل دریا نهد در درخش و تاب آن می‌چرد بازرگان از کمین برون آید چون گاو از گوهر دورتر رفته باشد بازرگان به لجم و گل تیره گوهر را بپوشاند و بر درخت گریزد الی آخر القصه و التقریب : گاو آبی گوهر از بحر آورد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو غنچه نکهت خود از صبا دریغ مدار
* ز آشنا سخن آشنا دریغ مدار
شعر کامل
صائب تبریزی
* چون چاک نگردد دل شمشاد که آن زلف
* غیر از دل صد چاک به خود شانه نگیرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* خاطرت از شکوه ما کی پریشان می شود؟
* زلف پر کرده است از حرف پریشان گوش تو
شعر کامل
صائب تبریزی