لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : دی جلوه گری بین که آراست مرا
رباعی شمارهٔ 2 : قول و غزلی که دل رباید همه را
رباعی شمارهٔ 3 : گفتم مستی گفت که آری بخدا
رباعی شمارهٔ 4 : با پسته شیرین تو شکر هیچ است
رباعی شمارهٔ 5 : با پسته تنگ تو شکر بر هیچ است
رباعی شمارهٔ 6 : تا کی نبود با دل من تمکینت
رباعی شمارهٔ 7 : دندان مرا چو درد پنهان بگرفت
رباعی شمارهٔ 8 : کس خوبتر از تودر جهان ممکن نیست
رباعی شمارهٔ 9 : در دور زمان لحظه ای آرامش نیست
رباعی شمارهٔ 10 : انسان بمثل آینه باشد بالذات
رباعی شمارهٔ 11 : آن میر که در سماع سوزی دارد
رباعی شمارهٔ 12 : امروز چو شعر هر که در خط کوشد
رباعی شمارهٔ 13 : گر گل نه بخدمتت ز جا برخیزد
رباعی شمارهٔ 14 : گفتم که بده بوسه ای حور نژاد
رباعی شمارهٔ 15 : گفتم که چه ریزد ز لبت گفت قند
رباعی شمارهٔ 16 : یاران چو ورق شکسته ما می جویند
رباعی شمارهٔ 17 : گفتم که چه شوم تیغ تو را گفت سپهر
رباعی شمارهٔ 18 : گفتم که برویت چه کنم گفت نظر
رباعی شمارهٔ 19 : گفتم روزم گفت بدین روز مناز
رباعی شمارهٔ 20 : خط تو که خوانند خط ریحانش
رباعی شمارهٔ 21 : ای یار لطیف دلستان نازک
رباعی شمارهٔ 22 : بر گوش رسد همی نوا خوانی دل
رباعی شمارهٔ 23 : ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم
رباعی شمارهٔ 24 : ای مالک روح از چه ترسی ز عدم
رباعی شمارهٔ 25 : شمعی که به رخسار نکو بودی گرم
رباعی شمارهٔ 26 : کی باشد ازین تنگ برون آمدنم
رباعی شمارهٔ 27 : هرگز نکشیدم آن سر زلف بخم
رباعی شمارهٔ 28 : تا فکرت من نهاد بنیان سخن
رباعی شمارهٔ 29 : دی از سر اسب ای قمر خانه نشین
رباعی شمارهٔ 30 : گفتم بچه ماند مژه ات گفت سنان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سر ز مستی برنگیرد تا به صبح روز حشر
* هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست
شعر کامل
حافظ
* همای بر همه مرغان از آن شرف دارد
* که استخوان خورد و جانور نیازارد
شعر کامل
سعدی
* داروی مشتاق چیست زهر ز دست نگار
* مرهم عشاق چیست زخم ز بازوی دوست
شعر کامل
سعدی