لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را
غزل شمارهٔ 2 : تا اختیار کردم سر منزل رضا را
غزل شمارهٔ 3 : به جان تا شوق جانان است ما را
غزل شمارهٔ 4 : در خلوتی که ره نیست پیغمبر صبا را
غزل شمارهٔ 5 : نگارم گر به چین با طرهٔ پرچین شود پیدا
غزل شمارهٔ 6 : مکن حجاب وجودت لباس دیبا را
غزل شمارهٔ 7 : زره ز زلف گره گیر بر تن است تو را
غزل شمارهٔ 8 : گر باغبان نظر به گلستان کند تو را
غزل شمارهٔ 9 : کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را
غزل شمارهٔ 10 : گر در شمار آرم شبی نام شهیدان تو را
غزل شمارهٔ 11 : من که مشتاقم به جان برگشته مژگان تو را
غزل شمارهٔ 12 : دوش به خواب دیده‌ام روی ندیدهٔ تو را
غزل شمارهٔ 13 : نازم خدنگ غمزهٔ آن دل‌پذیر را
غزل شمارهٔ 14 : میفشان جعد عنبر فام خود را
غزل شمارهٔ 15 : اگر مردان نمی بردند امتحانش را
غزل شمارهٔ 16 : چنین که برده شراب لبت ز دست مرا
غزل شمارهٔ 17 : باعث مردن بلای عشق باشد مرا
غزل شمارهٔ 18 : طالب جانان به جان خریده الم را
غزل شمارهٔ 19 : تا در پی دهانش بگذاشتم قدم را
غزل شمارهٔ 20 : گرفت خط رخ زیبای گل عذار مرا
غزل شمارهٔ 21 : شد وقت مرگ نوش لبی هم‌نشین مرا
غزل شمارهٔ 22 : وقت مردن پا نهاد آن شمع بالین مرا
غزل شمارهٔ 23 : ساقیا کمتر می امشب از کرم دادی مرا
غزل شمارهٔ 24 : گر به تیغت می‌زند گردن بنه تسلیم را
غزل شمارهٔ 25 : جان به لب آمد و بوسید لب جانان را
غزل شمارهٔ 26 : ترک چشم تو بیارست صف مژگان را
غزل شمارهٔ 27 : تا لعل تو باده داده یاران را
غزل شمارهٔ 28 : به یک پیمانه با ساقی چنان بستیم پیمان را
غزل شمارهٔ 29 : دادیم به یک جلوهٔ رویت دل و دین را
غزل شمارهٔ 30 : در قمار عشق آخر، باختم دل و دین را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بگذشت مه روزه عید آمد و عید آمد
* بگذشت شب هجران معشوق پدید آمد
شعر کامل
مولوی
* ظاهر قرآن چو شخص آدمیست
* که نقوشش ظاهر و جانش خفیست
شعر کامل
مولوی
* غرض از کون تو بودی که ز پروردن نخل
* گرچه از خار گذر نیست غرض هم رطبست
شعر کامل
انوری