لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان
شمارهٔ 1 : میپنداری که جان توانی دیدن
شمارهٔ 2 : هرگه که تو طالب گهر خواهی بود
شمارهٔ 3 : آن نقطه که کیمیای دولت آن است
شمارهٔ 4 : قومی ز محال در جنون افتادند
شمارهٔ 5 : جانهاست در آن جهان بر انبار زده
شمارهٔ 6 : از ذرّه ز اندازهٔ ذرّات مپرس
شمارهٔ 7 : در عقل اصول شرع از جان بپذیر
شمارهٔ 8 : قسمی که ز چرخ پرده در داشتهای
شمارهٔ 9 : تا عالِمِ جهل خود نگردی به نخست
شمارهٔ 10 : نه در صفِ صاحبنظران خواهی مُرد
شمارهٔ 11 : هر چند ز ننگِ خود خبردار نهایم
شمارهٔ 12 : دردا که دلم واقف آن راز نشد
شمارهٔ 13 : هم عقل درین واقعه مضطر افتاد
شمارهٔ 14 : از معنی عشق اسم میبینم و بس
شمارهٔ 15 : جان گرچه درین بادیه بسیار شتافت
شمارهٔ 16 : دل در پی راز عشق، دلمرده بماند
شمارهٔ 17 : دل بر سرِ این راه خطرناک بسوخت
شمارهٔ 18 : دل خون شد و سررشتهٔ این راز نیافت
شمارهٔ 19 : این دل که بسوخت روز و شب در تک و تاز
شمارهٔ 20 : دل شیوهٔ عشق یک نفس باز نیافت
شمارهٔ 21 : رازی که دل من است سرگشتهٔ آن
شمارهٔ 22 : شد رنجِ دلم فَرِهْ چه تدبیر کنم
شمارهٔ 23 : دل والِه و عقل مست و جان حیران است
شمارهٔ 24 : دل او کاکح دیدار نداشت
شمارهٔ 25 : آن قوم که جامه لاجوردی کردند
شمارهٔ 26 : جان معنی لطف و قهر نتواند بود
شمارهٔ 27 : هم قصّهٔ یار میبنتوان گفتن
شمارهٔ 28 : نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید
شمارهٔ 29 : این درد جگرسوز که در سینه مراست
شمارهٔ 30 : از دست بشد تن و توانم چه کنم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صحبت ناجنس آتش رابه فریاد آورد
* آب در روغن چو باشد می کند شیون چراغ
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس
* سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد
شعر کامل
حافظ
* هر چند که گردید چو کافور مرا موی
* دل سرد نگردید ز دنیا سرمویی
شعر کامل
صائب تبریزی