لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 61 : به خدایی که در دوازده میل
شمارهٔ 62 : گشته‌ام بی‌نظیر تا که ترا
شمارهٔ 63 - در مدح سلطان اعظم سنجر : دوش خوابی دیده‌ام گو نیک دیدی نیک باد
شمارهٔ 64 - در مدح اقضی‌القضاة قاضی حمیدالدین : قطعهٔ صدر اجل قاضی قضاة شرق و غرب
شمارهٔ 65 - مطایبه : حاجبت رگ ز دست دانستم
شمارهٔ 66 : تا مشقت ره طاعت نبرد هرگز گفت
شمارهٔ 67 - در شکایت و طلب احسان از مخدوم : ای خداوندی کز غایت احسان و سخا
شمارهٔ 68 - در هجا : شمس را چیزکی است بر گردن
شمارهٔ 69 - در مرثیه : رئیس دولت و دین ای اسیر دست اجل
شمارهٔ 70 - در نصیحت : اعتقادی درست دار چنانک
شمارهٔ 71 - لغزیست که در طلب خربزه گفته : ای کریمی که در زمین امید
شمارهٔ 72 - شراب خواهد : ای بزرگی که جود بحر محیط
شمارهٔ 73 : با خرد گفتم که دستور جهان
شمارهٔ 74 : تو کس خواجه‌ای و هرکه چو تو
شمارهٔ 75 - در حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی : بوالحسن ای کسی که در احسان
شمارهٔ 76 - لطیفه : ای سروری که کوکبهٔ کبریات را
شمارهٔ 77 - در حضرت مخدوم بار خواهد : ای به همت بر آفتابت دست
شمارهٔ 78 : انوری را ز حرص خدمت تو
شمارهٔ 79 - مطایبه : دی گفت به طنز نجم قوال
شمارهٔ 80 - طلب امداد مهم خود کند : ای بزرگی که در بزرگی و جاه
شمارهٔ 81 - در مدح منصور عامر : هر جمال و شرف که دارد ملک
شمارهٔ 82 - ستایش بزم مخدوم کند : این مجلس خواجهٔ جهانست
شمارهٔ 83 : به خدایی که بذل جان او را
شمارهٔ 84 - در قناعت و آزادگی : آلودهٔ منت کسان کم شو
شمارهٔ 85 - در مدح سعدالدین و کیفیت سقطه و حسب حال خود : ای سعد سپهر دین کجایی
شمارهٔ 86 - در مدح صاحب جمال‌الدین محمد و شکایت از روزگار : کمال دین محمد محمد آنکه برای
شمارهٔ 87 : بهشت را چه کنی عرضه بر قلندریان
شمارهٔ 88 - حکیم در اواخر عمر از ملازمت دربار سلاطین احتراز می‌نموده، وقتی سلطان غور او را طلبید این قطعه را بدو فرستاد : کلبه‌ای کاندرو به روز و به شب
شمارهٔ 89 - ناصرالدین طاهر را درد دندان عارض گشته انوری این قطعه هنگام عیادت او گفته و در هر بیت‌التزام لفظ دندان نموده است : ای به دندان دولت آمده خوش
شمارهٔ 90 - امیر یوسف نام و عدهٔ عطایی کرده و وفا ننموده بود در تهدید او گفته است : میر یوسف سخن دراز مکش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
* عشق محمد بس است و آل محمد
شعر کامل
سعدی
* مباش وقت سحر بی ستاره ریزی اشک
* که نور چهره گردون ز گریه سحری است
شعر کامل
صائب تبریزی
* در گلستانی که شمشاد تو آید در خرام
* سبزه خوابیده گردد قامت رعنای سرو
شعر کامل
صائب تبریزی